من به اندازه دیگران مهم هستم
من به اندازه دیگران مهم هستم
ازتون می خوام که هرروز این جمله رو با خودتون تکرار کنین، من به اندازه دیگران مهم هستم ، احساسات من به اندازه احساسات دیگران مهمه.
اینکه ما خودمون و دوست داشته باشیم، برا خودمون وقت بذاریم ، خودمون رو تو اولویت قرار بدیم اصلاً به این معنی نیست که ما آدمای خودخواهی هستیم چون وقتی من خودمو دوست داشته باشم ،دیگران رو بیشتر دوست خواهم داشت و دیگران هم منو بیشتر دوست دارن.
اما منظور من از دوست داشتن خودمون چیه؟
خیلی از شماهایی که دارین این مطلب و می خونین سال ها خودتون رو نادیده گرفتین ، مدام دیگران ( خانواده، دوستان و ..) و نیازهاشون رو به خودتون و نیازهاتون ترجیح دادین و من این جمله رو از خیلی از مراجع هام شنیدم که میگن من وقتی که دیگران خوشحالن خوشحالم ، خودم خیلی مهم نیستم ! و این نقض علنی حقوق خودتونه.
تا حالا دیدین وقتی افراد یه وسیله جدید مثل ماشین که می خرن چطور باهاش برخورد می کنن ؟ هر جایی نمی برنش ، هرجایی پارکش نمی کنن، معاینه فنی سر وقت ، بنزین با کیفیت و.. چرا؟ چرا اینقدر نگران ماشین شون هستن؟ چرا اینقدر براش وقت می ذارن؟ چون دوسش دارن چون نمی خوان بهش آسیبی برسه.
ما کدوم از این کارا رو برا بدن مون انجام می دیم؟ مراقبش هستیم؟ چکاپ می کنیم؟ براش وقت می ذاریم؟ اگه به اون ماشین آسیبی برسه می تونیم یه مدل بالاتر یا پایین تر جایگزینش کنیم اما جایگزینی برا بدن مون هم وجود داره ؟
پس متوجه شدید ایراد کار از کجاست؟ ما اگه خودمون رو دوست داشته باشیم مراقب خودمون خواهیم بود چون برا خودمون اهمیت قائلیم، ما اگه خودمون رو دوست داشته باشیم بدن سالمی خواهیم داشت چون حواسمون هست که چی بخوریم و چقدر فعالیت کنیم ، ما اگه خودمونو دوست باشیم برا خودمون وقت می ذاریم.
شما اگه می خواین لاغر شین اگه می خواین تناسب اندام داشته باشین در درجه اول باید خودتون رو ببینید. با نادیده گرفتن خودتون نه تنها هیچی درست نمیشه بلکه روز به روز از خودتون و از خواسته هاتون فاصله می گیرین وقتی از مراجع هام می پرسم که وقتی جلوی آینه میرین چه حسی به خودتون و بدنتون دارین ؟ اغلب میگن از بدنم متنفرم خیلی دوسش ندارم. دوستان اینو قبول کنین که بدن ما در وضعیت الان ما نقشی نداره چون این ما هستیم که انتخاب می کنیم اون فقط می پذیره با اینکه خیلی وقتا هشدارهایی رو هم به ما داده اما ما نخواستیم که به هشدارهاش توجه کنیم. ما با رفتارها و انتخاب هامون خیلی به بدنمون آسیب رسوندیم پس دیگه انصاف نیست که ازش متنفر هم باشیم ما باید از بدن مون مراقبت کنیم چون بهش نیاز داریم و جایگزینی هم براش وجود نداره.
یه مثال ساده می خوام براتون بزنم که متوجه شین که چقدر خودتون ونیازهاتون رو نادیده می گیرین:
شما وقتی چراغ بنزین ماشین تون روشن میشه چیکار می کنین؟ ممکنه بگین خب معلومه می ریم به اولین پمپ بنزین و بنزین می زنیم .چرا این کا رو انجام می دین؟ چون وسط راه می ذارتمون . پس چطور وقتی بدن تون به شما اعلام گرسنگی می کنه میگین الان وقت ندارم ، الان کار دارم ، الان حوصله ندارم یعنی بدن شما نمی تونه شما رو وسط راه بذاره و کار دستتون بده؟پس اگه می خواین باقی عمر و در سلامت زندگی کنین اولین قدم دوست داشتن و اهمیت قائل شدن برا خودتونه.
حالا که اهمیت دوست داشتن خود و کارهایی که مصداق این دوست داشتن هست رو متوجه شدین چه تصمیم هایی برای مراقبت از خودتون دارین؟
