چهار قانون طلایی مورد علاقه‌ی من که به کاهش وزن کمک می‌کنند
رژیم را فراموش کنید
چهار قانون طلایی:
سیستم گوارشتان بهتر عمل می‌کند و بیشتر انرژی می‌گیرید و آرام‌تر می‌شوید
وقتی ۱۵ سال پیش گفتم که رژیم غذایی وقت تلف کردن است – و کلید کاهش وزن در ذهن است – احساس کردم دارم در بیابان با خودم صحبت می‌کنم و هیچ کس صدایم را نمی‌شنود.
حالا تعداد زیادی از پزشکان هستند که با نظر من موافقند.
محققان نشان داده‌اند که ۷۰ درصد از کسانی که رژیم می‌گیرند در نهایت از قبل هم چاق‌تر می‌شوند.
اخیراً تحقیقی در دانشگاه یل که از برترین دانشگاه‌های امریکاست انجام گرفت و نشان داد که چاقی مفرط باید به عنوان یک مشکل رفتاری درمان شود.
در واقع هر فرد چاقی که می‌شناسم با رژیم باعث چاقی بیشتر خود شده است.
چطور؟ خب وقتی که مدام کالری‌ها را بشمارید، از خوردن کربوهیدارت‌ها خودداری کنید یا هر کار دیگری را انجام دهید که رژیم دستور داده، در واقع دارید به خودتان گرسنگی بیش از حد می‌دهید.
و درست لحظه‌ای که رژیم را قطع کنید بدن بیچاره و گرسنگی کشیده‌تان سعی می‌کند با این چند ماه محرومیت مقابله کند.
به عبارت دیگر رژیم متابولیسم را کند می‌کند و بدن را در حالت گرسنگی قرار می‌دهد.
به محض این که بدنتان را شدید محدود نکنید بدنتان سعی می‌کند با اندوختن چربی از گرسنگی و محرومیت نجات پیدا کند.
پس وقتی چربی روی بدن کسی را می‌بینم نه تنها ناامیدی و خشم را می‌بینم بلکه شاهد سال‌ها رژیم و چاقی بیشتر هم هستم.
رژیم به عقیده‌ی من دیگر به اندازه‌ی گذشته طرفدار ندارد. در ۱۵ سال گذشته از رویکرد متفاوتی طرفداری کرده‌ام و دو تحقیق مستقل تأیید کرده‌اند که از بین هر ده نفری که از این روش استفاده کنند روی سه نفر تأثیر می‌گذارد.
در رویکرد جدید من به غذا خوردن احساسی می‌توانیم میزان موفقیت این روش را بیشتر هم بکنیم.
لازم نیست غذا‌های واقعی را با مواد شیمیایی کم چرب جایگزین کنید. دیگر لازم نیست احساس گناه کنید، کالری بشمارید و هیچ غذایی ممنوع نیست.
تنها کاری که باید بکنید این است که از این سیستم پیروی کنید که شامل تغییر روانی و رفتاری می‌شود و به نشانه‌های بدنتان توجه کنید.
امروز به بررسی چهار قانون طلایی من برای کاهش وزن تدریجی، طبیعی و سالم می‌پردازیم.
اگر تصمیمتان برای کاهش وزن جدی است از شما دعوت می‌کنم هر روز از این روش پیروی کنید و پس از مدتی می‌بینید که برایتان به صورت عادت درمی‌آید.
سیستم گوارش بدنتان بهتر عمل می‌کند و پرانرژی‌تر و آرام‌تر می‌شوید.
و این به نوبه‌ی خود به شما کمک می‌کند از احساساتتان یاد بگیرید و تجربه‌ی متفاوتی از آن‌ها داشته باشید.
قانون‌ی طلایی ۱:
وقتی گرسنه‌اید غذا بخورید!
گرسنگی واقعی کم کم شکل می‌گیرد و حسی واضح، پیوسته و فیزیکی است.
مطمئن نیستید که واقعاً گرسنه‌اید یا نه؟ پس حتماً واقعاً گرسنه نیستید.
گرسنگی واقعی به تدریج شکل می‌گیرد و حسی واضح، پیوسته و فیزیکی است.. این حس با حسی که وقتی از کنار رستوران یا قنادی می‌گذرید به شما دست می‌دهد فرق دارد.
به علاوه واکنشی به ناراحتی، ترس، شرم، خستگی یا خشم نیست. گرسنگی واقعی حس فیزیکی ساده‌ای در شکمتان است که ارزشش را دارد برایش انتظار بکشید.
یعنی وقتی بدنتان واقعاً به غذا نیاز دارد و می‌توانید از غذا کمال لذت را ببرید.
و از آنجایی که بدنتان واقعاً غذا می‌خواهد طعمش هم برایتان خوشایند‌تر خوهد بود.
قانون طلایی ۲:
آنچه بدنتان می‌خواهد بخورید
حیوانات وحشی غذایی می‌خورند که مورد نیاز بدنشان است و مقادیر مناسبی از ویتامین، مواد معدنی، املاح، چربی و کربوهیدرات را به بدنشان می‌رساند.
آن‌ها در موردش فکر نمی‌کنند؛ بلکه فقط غرایزشان را دنبال می‌کنند. بدن ما هم همین غرایز را دارد اما متأسفانه فرآیند فکری ما به قدری سریع است که اغلب اجازه می‌دهیم نشانه‌های کندتر و ناواضح‌تر را خنثی کند.
بنابراین اگر تصویری از همبرگر را دیدید و با خود فکر کردید: «وای، گرسنه هستم»، این واکنش مغز شما به انگیزش تصویر است. در واقع ممکن است بدنتان به هیچ وجه گرسنه نباشد.
باید چند لحظه صبر کنید و ببینید بدنتان واقعاً به چه چیزی نیاز دارد. آیا واقعاً در شکمتان احساس گرسنگی می‌کنید؟
مهم این است که به دانایی بدنتان اعتماد کنید. وقتی می‌توانید خود را با این دانایی هماهنگ کنید نه تنها کمتر غذا می‌خورید بلکه متوجه می‌شوید که غذا‌های متفاوت و سالم‌تری می‌خورید.
مهم‌تر از همه این که غذا‌ها را به خاطر اثرات جانبی‌شان مثلاً راحتی و فراموش کردن مشکلات و بدون در نظر گرفتن این که بدنتان به چه نوع مواد غذایی نیاز دارد نخورید.
قانون طلایی ۳:
از هر لقمه‌ای که می‌خورید لذت ببرید
درست در لحظه‌ای که حس کردید هر جنبه‌ای از غذا خوردن کاملاً برایتان لذت‌بخش نیست دست از خوردن بردارید.
اصل غذا خوردن آگاهانه در ده‌ها تحقیق در سرتاسر جهان بررسی شده است.
همه‌ی این تحقیقات نشان می‌دهند که میزان غذای مصرفی را در افراد کاهش می‌دهد.
اما این در کتاب من کافی نیست. اهمیت زیادی دارد که از هر لقمه‌ی غذایتان لذت ببرید. بنابراین درست در لحظه‌ای که حس کردید غذا خوردن از هر نظر برایتان کاملاً لذت‌بخش نیست دست از خوردن بردارید.
سعی نکنید هیچ کار دیگری بکنید. تلویزیون تماشا نکنید، کتاب نخوانید، در اینترنت جستجو نکنید، نوشیدنی الکلی ننوشید، جدول حل نکنید، رانندگی نکنید، راه نروید یا با تلفن صحبت نکنید. فقط غذا بخورید و هیچ کار دیگری نکنید.
وقتی آگاهی‌تان را کاملاً روی فرآیند غذا خوردن متمرکز می‌کنید هر بار که غذا می‌خورید سه اتفاق می‌افتد.
اولاً کمتر می‌خورید. اگر وقت بگذارید و کاملاً غذایتان را حس کنید و از آن لذت ببرید در نهایت آرام‌تر غذا می‌خورید. این یعنی بسیار آرام‌تر به لحظه‌ی سیری می‌رسید و زود‌تر از غذا خوردن دست می‌کشید.
دوم این که غذا‌های جدیدی انتخاب می‌کنید. وقتی از واکنشتان نسبت به غذا آگاه‌تر می‌شوید متوجه می‌شوید که ذائقه‌تان تغییر کرده و به غذا‌های متنوع‌تری تمایل پیدا می‌کنید.
کسانی که سریع و بدون آگاهی غذا می‌خورند معمولاً غذا‌هایی با چربی، قند و نمک زیاد می‌خورند. چرا؟ چون طعم این غذا‌ها شدید‌تر است و با وجود این حقیقت که توجه کاملتان به غذا نیست قابل تشخیص هستند. سوم این که چون بیشتر به غذا خوردنتان توجه می‌کنید طعمش را کامل حس می‌کنید و بیشتر از غذا لذت می‌برید. این به طور طبیعی سرعت غذا خوردنتان را کم می‌کند و آرام غذا خوردن برایتان عادت می‌شود.
هر لقمه را ۲۰ بار بجوید – بله، ۲۰ بار! در این زمان می‌توانید نهایت لذت را از آن ببرید.
اما بدن به قدری در خودکار کردن فرآیند‌های تکراری مهارت دارد که معمولاً مردم تنها از بخش کوچکی از آگاهی‌شان در زمان غذا خوردن استفاده می‌کنند.
و این عادت غذا خوردن ناآگاهانه است که باعث شده مردم نظام کنترل وزن طبیعی خود را از دست بدهند.
این قانون با تنظیم مجدد رابطه با غذا به ترک عادت غذا خوردن ناآگاهانه کمک می‌کند. این روش به دانایی بدن احترام می‌گذارد و به شما اجازه می‌دهد متوجه نشانه‌هایی شوید که بدنتان برایتان می‌فرستد و به شما می‌گوید چه بخورید و چقدر بخورید.
پس همیشه بنشینید و به غذایتان توجه کنید، حتی اگر یک میان وعده‌ی سبک یا یک تکه شکلات است.
قانون طلایی ۴:
وقتی سیر شدید دیگر غذا نخورید!
حس سیری نشانه طبیعی بدن است و به شما می‌گوید که به قدر کافی خورده‌اید. اما غذا خوردن احساسی تحت کنترل گرسنگی یا سیری نیست، بلکه تنها فعالیتی است که احساسات را می‌پوشاند.
بنابراین باعث می‌شد که نشانه‌ها را ندیده بگیریم. اگر استرس داشته باشیم، حواسمان به غذا خوردن نباشد یا تمرکز نداشته باشیم به راحتی این نشانه‌ها را از دست می‌دهیم. اگر برای تغییر دادن حس و حالمان غذا بخوریم شاید اصلاً از اول گرسنه نبوده‌ایم.
کسانی که به دلایل احساسی پرخوری می‌کنند شاید کاملاً از یاد برده باشند که حس سیری چگونه است چون به ندیده گرفتن آن عادت کرده‌اند. همین افراد هستند که آن‌قدر غذا می‌خورند تا حس کنند از شدت سیری حالشان بد شده یا دل‌درد بگیرند.
در دنیای مدرن و توسعه یافته همیشه غذا‌های بیشتری به ما ارائه می‌شود و فرصت زیادی پیدا می‌کنیم تا بیشتر از حد نیازمان غذا بخوریم، پس این که بدانیم کی باید از غذا خوردن دست برداریم یک مهارت بسیار مهم است. اگر این مهارت را دوباره یاد نگیریم در واقع داریم خودمان را با غذای بیش از حد به کشتن می‌دهیم!
پس به محض این که فکر کردید سیر شده‌اید دست از غذا خوردن بردارید. چند دقیقه صبر کنید. اگر بعد از ۵ دقیقه واقعاً احساس گرسنگی کردید باز هم غذا بخورید. در غیر این صورت دیگر غذا نخورید. به همین سادگی.
