پیش داوری و چاقی

جرالد کریس من، ۲۱ فوریه ۲۰۱۵

تحقیقات جدید نشان داده اند که یکی از وخیم ترین بیماری ها، چاقی است. این تحقیقات نشان داده اند که با وجود این که رویکردهای ساده انگارانه ای که کاهش چشم گیر هر نوع وزنی را تبلیغ می کند (انواع رژیم ها و ورزش)، کمتر در این زمینه موفق بوده اند. تعادل متابولیسم در بدن در برابر تغییرات چشمگیر مقابله می کند در نتیجه لاغری اتفاق نمی افتد. زمانی که یک فرد چاق تلاش می کند که چربی ها را بسوزاند و یا کالری مصرفی را کاهش دهد، متابولیسم بدن کاهش پیدا می کند و در برابر تغییرات سریع مقاومت می کند. اگر چه که می توان بر این مشکل با پی گیری مداوم مسلط شد که البته کار آسانی نیست. تداوم رژیم در طول زمان وزن بدن را اصلاح می کند ولی ممکن است موجب کم اشتهایی عصبی در بلند مدت شود.

پیش داوری در مورد چاقی بازتاب گر تصور شکست در مسئولیت پذیری فردی است. ” مطابق با رژیم پیش برو و تنبلی نکن تا کاهش وزنت حفظ شود”. این سرزنش ها  ی رنج آور و تلخ این بیماری در طول تاریخ فرهنگ ها وجود داشته است. در طول سال های متمادی، اختلال افسردگی اساسی به عنوان شکست فرد در ” احساس تاسف برای خود بود و بوسیله ی راه اندازهایی بروز می یافت”. الکلیسم، سوء مصرف مواد، اختلال وسواس قمارگونه و اختلالات خوردن نیز این گونه تعریف و تبیین می شدند. همه گی بر اساس قضاوت های منفی توضیح داده می شدند.  درمان هم بر این اساس صورت می گرفت.

مسئولیت پذیری در بیماری مهم است.. یک فردی که بیماری ریوی مزمنی دارد و همچنان سیگار می کشد باید مسئولیت بیماری اش را بپذیرد. فرد الکلی ممکن است متوجه شود که بیمار است ولی با این وجود، جویای درمان و کمک نباشد. البته  یک فرد چاق باید در دنبال کردن سبک زندگی سالم مسئولیت پذیر باشد. ما می توانیم به این افراد کمک کنیم که درک بهتر از بیماری خود داشته باشند بهتر از این است که آنها را سرزنش کنیم و رنج دهیم. جالب است بدانید که در کتاب راهنمای آماری تشخیصی ۵ (DSM5) الکلیسم، قمار بازی بیمار گونه و تعدادی دیگر از اختلالات وسواس گونه بیماری های روان پزشکی محسوب می شوند ولی هیچ گواهی پزشکی رسمی وجود ندارد که چاقی را بیماری بداند.