لطفاً روی تردمیل ساندویچ نخورید!
سال ها پیش که دانشجوی دکتری بودم یه درسی داشتیم به اسم روان شناسی سلامت که توی اون کتاب یه عکسی وجود داشت که هنوز تو ذهنم مونده ،تصویر یه فرد چاق که با یه ساندویچ بزرگ رو تردمیل داشت ورزش می کرد!
به نظرمون شاید این کار خنده دار و غیر منطقی میرسه اما وقتی از اطرافیان یا بعضی از مراجع هام میشنوم که من ظهر پرخوری کردم پس باید به جاش برم بدوم یا اینکه من ورزش می کنم پس اشکال نداره که اینقدر می خورم منو یاد همین عکس می ندازه.
خب حتماً برای همه مون پیش اومده که گاهی از این رفتارهای جبرانی استفاده کردیم ولی وقتی تبدیل به یه الگوی رفتاری همیشگیه ما میشه اینجاست که باید یه فکری کرد.در واقع ما داریم یه سری رفتارهای اشتباه رو با رفتارهای درست جبران می کنیم خب ممکنه بگین خب چه اشکالی داره؟
اشکالش اینجاست که ما با این روند هیجوقت تغییر نمی کنیم و رفتار اشتباه مون هیچ وقت اصلاح نمیشه چون ما با انجام یه رفتار درست و سالم در واقع داریم به خودمون مجوز انجام یه رفتار غیر سالم رو می دیم . و وقتی این روند مدام ادامه پیدا می کنه باعث میشه این باور کم کم در ما تثبیت شه که من روی خوردنم هیچ کنترلی ندارم و این یه باور درست نیست. از طرفی علت استفاده ما از یه رفتار سالم خیلی مهمه اینکه من ورزش می کنم که بدن سالم و قوی داشته باشم یا ورزش می کنم که تاثیرات پرخوری رو خنثی کنه؟ ما که توان انجام فعایت و ورزش رو داریم چرا از تاثیرات مثبتش استفاده نمی کنیم؟
پس به جای این رفتار های جبرانی می تونیم در قدم اول رفتار ناسالم مون رو اصلاح کنیم، چطوری؟ پیدا کنین که چی باعث میشه پرخوری کنین؟ اینکه جلوی تلویزیون غذا می خورین یا اینکه خیلی تند و بدون تمرکز این کارو انجام میدین؟ یا مثلاً مدام وقتی دارین غذا می خورین خودتون و سرزنش می کنین؟
و در قدم بعدی فعالیت های سالم مون رو ادامه بدیم .وقتی با یه دید درست مسئله و علت اصلی رو پیدا کنین راه حل پیدا کردنش راحت میشه، اینطوری میشه به تغییر امیدوار بود و قطعاً هم اتفاق میوفته.
اگه میخواین سبک زندگی سالمی داشته باشین از همین الان روش و مسیر درستی رو برای رسیدن به هدف تون تعیین کنین و بررسی کنین که هر انتخابی چه سود و هزینه ای براتون داره پس با آگاهی پیش به سوی موفقیت.
