روانشناسی غذا
بسیاری از ما رابطه ی نفرت – عشق نسبت به غذا داریم . نفرت از غذا معمولا با کالری غذا در ارتباط است
“لحظه ای بر روی لب ها، یک عمر بر باسن”.
این مقاله روی عشق به غذا تمرکز دارد . به قول جورج برنارد شاو ” هیچ عشقی صادقانه تر از عشق به غذا نیست “.
چرا غذا مورد علاقه است؟
غذا نیاز پایه ای ماست. اون ایجاد شده برای حفظ ما در طول روز.
بسیاری از ما خاطراتی رو از زمان کودکی در مورد غذا داریم ، زمانهایی که اذیت می شدیم ، مامان با غذا میومد. به ظروف خوشمزه غذا فکر کنید. به رستورانهایی که دوست داشتید برید.حتی توی یک ظرف غذای زشت، غذا می تونست خوشبو به نظر بیاد. بسیاری از ما ممکنه خاطرات عاشقانه ای از قرارهای زمان شام داشته باشیم.
غذا چیزیه که بیشترین حواس ما رو تحریک میکنه .غذا هر ۵ حس ما رو تحریک میکنه ؛ برای مثال ،بوقلمون روز شکرگذاری . فقط تصویرش در ذهنتون . آیا گرم به نظر نمیاد؟حالا به بوش فکر کنید! حالا صدای تردی پوستش رو زمانی که اون رو گاز میزنید بشنوید.پوست چرب و گوشت سفتش رو روی زبونتون حس کنید.حالا در مورد چگونگی طعم اون به ویژه با مقداری سس و چاشنی فکر کنید.
غذا آرامشه. در غذا آرامشی هست که در چیزهای دیگه نیست. به غذاهای آرامبخش خودتون فکر کنید ؛ شاید سوپ ، شاید ساندویچ پنیر ،جوجه سوخاری ؟ گوشت و ماکارونی ؟ کیک سیب و…
آشپزی برای احساسات است. شاید من فقط برای خودم میگویم اما زمانی که همسرم آشپزی میکند من عشق را احساس می کنم. تنها من نیستم ، یک ضرب المثل هست که میگوید: « راه ورود به قلب مردان ، از معده آنها عبور می کند ». این خیلی چیزها را توضیح میدهد
بنابراین تعجب آور نیست که بسیاری از مردم تمایل دارند که در آشپزخانه باشند ، گرچه مهمانی خانوادگی هست؟
من و همسرم یک اتاق نشیمن دوست داشتنی داریم ، اما مهمانان ترجیح میدهند که میز صبحانه در آشپزخانه باشد و زمانی که ما صریحا از مهمانان سوال میکنیم که ترجیح میدهند صبحانه را در اتاق نشیمن میل کنند یا میز صبحانه آشپزخانه ، آنها معمولا دومی را انتخاب می کنند. آشپزخانه راحت و آسودگی دارد و اتاق نشیمن خفه است.
و هیچ شگفتی وجود ندارد در اینکه افرادی با کمترین استعداد علاقه به آشپزی برای دیگران ویژه هستند ، حتی اگر این افراد در میان آماده سازی غذا ، با کالری بیشتری از نمونه خواسته شده کارشان را پایان دهند.
تقدیر از خویشتنداری؟
خب زمانی که ما وارد تعطیلات می شویم ، می توانیم خویشتنداری و مقاومت را جایز بدانیم برای چیزی که دیگران مقاومت خوردن می نامند و به جای آن _ حداقل در روز شکرگزاری- احساس عشق کنیم؟
