تمام والدین در این رویا به سر مى‌برند که خانواده‌اى صمیمى داشته باشند. شما مى‌خواهید کودکانتان خوشحال و سرحال باشند و خاطره‌هایى داشته باشند که آنها را هنگام ورود به دنیاى واقعى، راهنمایى کند. اما یک خانواده صمیمى سریعاً به وجود نمى‌آید بلکه نیاز به فکر و تلاش دارد؛ ایجاد پیوندهاى خانوادگى قوىتر مستلزم این نیست که روش کار خود را مورد بررسى مجدد قرار دهید، زمان زیادى نیز لازم ندارد و هزینه‌اى نیز برایتان نخواهد داشت.
براى این کار مى‌توانید روشهاى ساده پیشنهادى ما را امتحان کنید:
۱) رعایت آداب و رسوم:
براى حفظ پیوندهاى خانوادگى هیچ چیز مهمتر از رعایت سنّت‌ها و آداب و رسوم نیست. این امر مى‌تواند شامل صحبت کردن قبل از خواب، بیرون رفتن‌هاى آخر هفته و جشنهاى خانوادگى شود، مثلاً پختن کیک تولد براى اعضاى خانواده. تکرار این کارها به کودک یک حس امنیت مى‌دهد.
۲) با هم شام خوردن:
لازم است که در مورد با هم غذا خوردن خیلى دقیق عمل کنید. در کنار هم شام خوردن بیشتر از چیزهاى دیگر، اهل خانه را به یکدیگر نزدیک مى‌کند. اگر دور هم جمع شدن اهل خانه هنگام شام مشکل است مى‌توانید در صورت امکان، با هم صبحانه خوردن را تجربه کنید.
۳) داوطلب شدن:
برنامه‌اى را پیشنهاد کنید که کوچک‌تر ها هم بتوانند در آن شرکت داشته باشند. مثلاً کاشتن گل در پارک عمومى. مشارکت در دنیایى که در آن زندگى مى‌کنید، خیلى اهمیت دارد.
۴) واقعاً با فرزندانتان صحبت کنید:
بیشتر گفت‌وگوهاى بین والدین و کودکان به این موضوعات ختم مى‌شود: وقت خواب است… ژاکتت را بپوش… کارهاى مدرسه‌ات را انجام بده. با کودکان درباره چیزهایى که واقعاً برایشان مهم است صحبت کنید.
فقط نباید سئوالات بله یا خیر از آنها بپرسیم.
مثلاً هر روز از او سئوال کنید بهترین ساعات روز براى او چه زمانى بوده است و یا صبح ها بپرسید دیشب چه رویایى دیده است.
۵) یک دفتر خاطرات خانوادگى داشته باشید:
این کار خیلى ساده است، ابتدا به یک دفتر بزرگ نیاز دارید که همیشه با یک مداد در جاى ثابتى باشد. والدین و کودکان مى‌توانند لطیفه‌ها، تبریک‌ها و… را در آن بنویسند و سئوالاتى را بپرسند، نگرانى‌هایشان را بازگو کنند یا به صورت تصاویر و بریده روزنامه‌ها و… نشان دهند. حتى کودکان مى‌توانند در آن نقاشى کنند.
وقتى دفتر تمام شد به صورت مجموعه‌اى ارزشمند از خاطره‌ها در مى‌آید.
۶) داستان بگویید:
بچه‌ها خیلى دوست دارند به داستان‌هاى خانوادگى و فامیلى گوش دهند، مثلاً شبى که براى اولین بار پدربزرگ و مادربزرگ یکدیگر را ملاقات کردند. وقتى کودکان این داستان‌ها را مى‌شنوند، با گذشته خانواده‌شان یک رابطه واقعى برقرار مى‌کنند.
۷) هر روز بخندید:
آن قدر سریع کارهاى روزانه را انجام ندهید که فراموش کنید از کنار هم بودن لذت ببرید. ممکن است والدین پول زیادى نداشته باشند که براى بچه‌ها خرج کنند، اما لبخند زدن و چهره‌اى بشاش داشتن نیازى به سرمایه ندارد.
۸) گفت‌وگو کردن در مواقع ناراحتى:
هر خانواده‌اى با مشکلاتى روبه‌رو مى‌شود: بیمارى، نگرانى‌هاى مالى، افسردگى و… و توصیه ما این است که در مورد امور ناخوشایند همیشه حامى فرزندانمان باشیم. در این اوقات افراد خانواده به هم نزدیک‌تر مى‌شوند. به سادگى مشکلات را با فرزندانمان در میان بگذاریم. آنها انعطاف‌پذیرند. حتى حوادث بد مى‌تواند بخشى از تاریخچه مشترک زندگى‌مان را تشکیل دهد.
۹) فرزندان خود را در آغوش بگیرید:
قدرت شفابخش لمس کودکان را در نزدیکى به آنها دست کم نگیرید، هم از نظر عاطفى و هم به معناى واقعى کلمه. در آغوش گرفتن، باعث دلگرمى و آرامش و راحتى اعصاب کودک مى‌شود و گاهى اوقات دست‌ها را دور او حلقه کردن بیشتر از واژه‌ها معنا پیدا مى‌کند.
۱۰) یک شعار خانوادگى پیشنهاد کنید:
شاید به نظر کارى سطحى و پیش‌پاافتاده بیاید اما متوجه مى‌شوید که چطور پیوندهاى خانوادگى را تقویت مى‌کند. یک شعار کوتاه مى تواند این باشد: «ما مراقب همدیگریم» یا مثلاً شعارى که خیلى جدى نیست و با شوخى همراه است: «ما آسان را مشکل مى‌کنیم و مشکل را غیرممکن مى‌کنیم.» این بهانه‌اى مى‌شود که افراد خانواده کنار هم جمع شوند و صحبت کنند.
۱۱) محدودیت‌هایى را قائل شوید:
شاید تصور کنید وقتى کودکانتان را تربیت (تنبیه) مى‌کنید از آنها فاصله مى‌گیرید. اما به خاطر داشته باشید در درازمدت این محدودیت‌ها باعث شادى کودکان مى‌شود.
وقتى آنها بدانند که تحت مراقبت هستند احساس امنیت بیشترى مى‌کنند و این کار، خانه را تبدیل به یک مکان هماهنگ‌تر براى اعضاى آن مى‌کند.
۱۲) پذیرفتن را تمرین کنید:
جلوى این آرزو را که کودکانتان مرتب‌تر، اجتماعى‌تر و کم‌توقع‌تر باشند، در خود بگیرید. البته شما انتظارات زیادى دارید اما بهتر است به جاى این که بخواهید از فرزندانتان شخص دیگرى بسازید سعى کنید به آنها کمک کنید تا در ویژگى‌هاى مثبت خود بهترین باشند.
۱۳) هنگام خوردن غذا شکرگزارى کنید:
شروع غذا با شکرگزارى یک روش فوق‌العاده براى توجه به یکدیگر است. لحظه دعا زمانى است که تمام افراد خانواده در کنار هم هستند.
۱۴) به کودکان بگوئید که دوستشان دارید:
نگذارید یک روز به پایان برسد بدون این که به کودکانتان بگوئید که چقدر دوستشان دارید و چقدر برایتان مهم هستند.
