من نظری ندارم

آنچه که ما در مورد آسیب زننده ها به وزن و سلامتی مان نمی دانیم.

هریت براون ۲۱ فوریه ۲۰۱۵

با توجه به این در هفته ی آگاهی از اختلالات خوردن هستیم، نیاز به این داریم که در مورد اختلالات خوردن اطلاعاتی داشته باشیم. اگر شما هیچ وقت اختلال خوردن نداشته اید و یا در اطرافتان نیز کسی را ندیده اید که این اختلالات را داشته باشند، من به شما قول می دهم به این علت است که شما این اختلالات را خوب نمی شناسید. در صورتی که این اختلالات وجود داردند.

عنوان امسال ” من نظری ندارم” است که به روش های مختلف تعریف می شود. برای مثال، ” من نظری ندارم که اختلالات خوردن خیلی هم بد باشند”. یا  ” به نظر من اختلالات خوردن چندان شیوع ندارند”. یا ” به نظر من هیچ کدام از اطرافیانم مثل همسر، فرزند، دوست و یا همکارم این اختلالات را ندارند”.

اختلالات خوردن، بیماری هایی هستند که دلایل آنها هم ژنتیکی باشد و هم زیستی می تواند.  از سوی دیگر، اختلالات خوردن، بیماری هایی نیستند که ژن خاصی مسئول روی دادن آنها باشد، برای هر فردی ممکن است این اختلالات روی دهد. همه گیر شناسی ها نشان دادند که این اختلالات در میان نوجوانان و زنان شیوع بیشتری دارد.

امروزه فرهنگ ها  در مورد وزن و سلامتی بسیار حساسند و لاغری را تشویق می کنند. آنچه که من فهمیدم بسیار من را شوک زده کرد زیرا آن چه که این معیارهای فرهنگی می خواهند با واقعیت هماهنگی ندارد. من برخی از یافته هایم را در این هفته ی به خصوص با شما در میان می گذارم. این یافته با جزئیات کامل در کتابم با عنوان “بدنه ی حقیقت” آمده است. تا چه اندازه علم، تاریخ، فرهنگ موجب وسواس و حساسیت های زیادی در مورد وزن می شوند؟ ما در برابر آن ها چه می کنیم؟ ارتباط بسیار پیچیده ای بین سلامتی و وزن وجود دارد. نیاز است که شما بتوانید خودتان تصمیم بگیرید و نتیجه بگیرید که چه چیزی برای شما بهتر است. این که بتوانید خودتان انتخاب های سالم را داشته باشید و دستورات دیکته شده ی جامعه و فرهنگ را بدون تفکر نپذیرید. نیاز است که شما خودتان در مورد سلامتی و وزن تان ایده و نظرداشته باشید اجازه ندهید که “من نظری ندارم” موجب پذیرش نظرات نادرست و دشوار جامعه و دیگران باشد. توانایی تفکر، نظر دادن، انتقاد و بررسی کردن را در خود بیشتر و بیشتر کنید.