به نظر من آرام غذا خوردن برایم یک جور شخصیت جدید درست کرده. احساس می‌کنم دیگران بهم نگاه می‌کنند و دلشان می‌خواند مثل من آرام غذا بخورند چون این شکل غذا خوردن خیلی باکلاس‌تر به نظر می‌رسه. . . نمی‌دونم، ولی وقتی چشمام رو می‌بستم و غذا رو توی دهان می‌گذاشتم مثل یک بازی بود برام. واقعاً دیگه از غذا خوردن ترسی نداشتم که نکنه بقیه یک غذایی بخورند و من به خاطر هیکلم و این که خجالت می‌کشم نتونم اون غذا رو بخورم.

خانم م ن

وقتی بعد از خوردن غذا هنوز یک احساس گرسنگی وجود دارد یا این که دلمون شیرینی می‌خواد خوردن یکی دو لیوان آب معجزه می‌کند.

خانم ز الف

باورم نمیشه سر ناهار مقداری از غذا موند توی بشقابم و نتونستم بخورم. . . می‌دونین چرا؟ چون قبل از اینکه غذا رو شروع کنم گفتم: لیلا ببین این غذا همش مال خودته، می‌تونی همه رو بخوری فقط یه قولی باید بدی؛ از چیزی که خوردی لذت ببر. . .

خانم ل م

قبلاً در همین وبلاگ گفته بودم که برای رهایی از تعارف‌های بی‌مورد دیگران برای خوردن فقط بگویید: “نه، متشکرم” اما امروز فهمیدم کافی نیست!
امروز وقتی دوستانم از من برای خوردن عصرانه دعوت کردند، با فرمولی که گفتم خیلی راحت گفتم “نه، متشکرم” و برای محکم‌کاری و نشان دادن این که واقعا میلی به خوردن ندارم، آنها را ترک کردم و جای دیگری به کار خود مشغول شدم. اما بعد از پنج دقیقه دیدم دوستم با لقمه‌ای خیلی خیلی بزرگ جلوی چشمم ظاهر شد که بفرما بخور بوش میاد هوس می‌کنی!
تشکر کردم و لقمه را گرفتم ولی بعدش هر چقدر به لقمه نگاه کردم دیدم تا حالا تو عمرم لقمه به این بزرگی نخوردم، اصلا بلد نیستم بخورم. بنابراین از جام بلند شدم به سمت دوستانم رفتم و گفتم: “عزیز ازت ممنونم ولی این لقمه خیلی بزرگه!” لقمه را تحویل دادم و یک لقمه بند انگشتی کوچیک برداشتم، تشکر کردم و برگشتم.
چند دقیقه‌ای از موفقیت من نگذشته بود که دیدم این دفعه دوستم با یک لقمه بندانگشتی دیگه پیشم اومد که اینم خوشمزه‌ست بخور!
خنده‌ام گرفته بود چون از سماجت دوستم خوشم اومده بود و همچنین از خودم، که تونسته بودم بهش نشون بدم من لقمه‌های بند انگشتی می‌خورم.
در اینجا از همه دوستان عزیز می‌خواهم که دوستی خود را با احترام به حق انتخاب دوستانشان نشان بدهند.

کارشناس تغذیه سیبیتا

برای افرادی که در مسیر کاهش وزن هستند، رسیدن روزهای گرم تابستان پیغام‌آور روزهایی سخت برای ادامه برنامه‌شان است.
برای تبدیل روزهای سخت به روزهای شاد توصیه‌های زیر را استفاده کنید:
۱- زندگی خود را غنا ببخشید. روزهای طولانی زمانی که با بیکاری همراه شود، دلیلی می‌شود برای خوردن از روی بیکاری و بی‌حوصلگی. بنابراین روزهای گرم و طولانی خود را پربار‌تر کنید. هر چقدر سر خود را شلوغ‌تر کنید و ذهنتان موضوعی برای فکر کردن درباره‌اش داشته باشد، خلائی احساس نمی‌کند تا بخواهد آن را با غذا پر کند. پس شروع کنید لیست فعالیت‌های دلخواه‌تان را بنویسید و در کلاس‌های دلخواه‌تان ثبت نام کنید.
۲- بیشتر آب بنوشید. زمانی که از روی تشنگی به سمت غذا می‌روید چون نیاز اصلیتان (آب) برطرف نمی‌شود بنابراین بیشتر می‌خورید. پس هر وقت احساس کردید گرسنه‌اید، اول یک لیوان آب خنک (فقط آب نه نوشابه) بخورید.
۳- میان وعده مناسب انتخاب کنید. میان وعده‌های پرفیبر مانند میوه‌ها و سبزیجات احساس سیریتان را برای مدت طولانی‌تری حفظ می‌کنند بنابراین به احتمال کمتری دچار گرسنگی کاذب می‌شوید. مغز‌ها هم انتخاب مناسبی هستند البته مراقب مقدار حجم مصرفی خود باشید. مغز تخمه آفتابگردان گزینه مناسبی است. البته منظور این نیست که مشت مشت بخورید بلکه یک مشت مغز تخمه آفتابگردان را برای میان وعده صبح یا عصر خود را در ظرفی بریزید و آرام آرام، دانه دانه مغز‌ها را بردارید، آن‌ها را ببویید و با مزه مزه کردن بخورید.

کارشناس تغذیه سیبیتا

آخرین بار کی ساندویچ یا پیتزا خورده‌اید؟ قاعدتاً نباید مدت زیادی بگذرد. فکرش را که بکنید می‌بینید فست فودها به یک غذای اصلی برای خیلی از ما تبدیل شده‌اند.
ده سال پیش در محله شما چند ساندویچی و رستوران فست فود بود و حالا چند تا هست؟
یک روز وقتی سر کار می‌روید یا در شهر می‌گردید، ساندویچی‌ها و فست فودهایی را که در مسیرتان می‌بینید بشمارید. اگر خواستید می‌توانید کتابفروشی‌ها را هم بشمارید تا به اهمیت فوق‌العاده غذای جسم در مقایسه با غذای روح از دید ما پی ببرید و کمی تاسف بخورید. به آدمها هم نیم‌نگاهی بیندازید تا آمار چاقی دستتان بیاید و بعد اگر هنوز به مقصد نرسیده بودید به ارتباط اینها با هم فکر کنید.
مگر خوردن فست فود چه اشکالی دارد؟
واقعیت این است که فست فودها پر از نمک و چربی‌های ناسالم و کربوهیدرات‌های تصفیه شده‌اند. پر از مواد شیمیایی نگه‌دارنده با اثرات سمی‌اند. در کنارشان هم معمولا نوشابه خورده می‌شود که سرشار از قند و ترکیبات شیمیایی مضر خاص خودش است. این که یک چنین ترکیبی با سلامتی ما چه می‌کند معلوم است.
فست فودها سرشار از نمک هستند. تا جایی که گفته می‌شود نمک پنهان موجود در یک وعده فست فود تا دو برابر نیاز روزانه بدن ماست. اگر شور بودنش را احساس نمی‌کنید به خاطر طعم‌دهنده‌هاییست که به آن اضافه کرده‌اند. نمک زیاد هم که می‌دانید باعث بالا رفتن فشار خون و بیماری‌های قلبی می‌شود. آمار ابتلا به سرطان را هم تا دو برابر بالا می‌برد.
به علاوه، ثابت شده ترکیبات شیمیایی نیتروژنی هم که به عنوان ماده نگه‌دارنده به غذاهای فست فودی اضافه می‌شوند سرطانزا هستند. حتی آمار سرطان در نوزادان مادرانی که در طی بارداری فست فود می‌خورده‌اند بیشتر است.
چربی‌های موجود در فست فودها هم از بدترین نوع ممکن هستند. نه فقط ما چاق می‌کنند و بدنمان را از فرم خارج می‌کنند بلکه مستقیما سلامتی اعضای حیاتی ما را تهدید می‌کنند. اتفاقی که می‌افتد و خیلی هم خطرناک است رسوب این چربی‌های سنگین در رگهای ماست و این یعنی سکته قلبی و مغزی، یعنی مرگ زودرس.
فست فودها ما را چاق می‌کنند چون بسته‌های متراکم کالری هستند. آن هم کالری‌های ناسالم و پوچ یعنی بدون ارزش غذایی. کالری یک وعده غذای فست فودی معمولا به اندازه یک و نیم تا دو برابر یک وعده غذای خانگی با حجم مشابه است. آمار گرفته‌اند و دیده‌اند در کسانی که هفته‌ای دو بار غذای فست فودی می‌خورند چاقی 50 درصد و دیابت هم که می‌دانید نتیجه چاقی است، دو برابر بیشتر است.
از طرف دیگر ترکیبات سمی موجود در غذاهای فست فودی، زیبایی و شفافیت پوست ما را هم از بین می‌برند، ما را عصبی و بی‌حوصله می‌کنند و کارآیی فکریمان را پایین می‌آورند.
بس است یا باز هم بگویم؟
جالب است که اندازه این غذاهای سمی، ساندویچ‌ها و پیتزاها و نوشابه‌ها روز به روز بزرگ‌تر هم می‌شود. مثلاً ساندویچ‌های قدیم را با آن نانهای ساندویچی کوچک به یاد بیاورید و با ساندویچ‌های امروزی مقایسه کنید، یا نوشابه‌های قدیمی را با نوشابه‌های غول‌آسایی که این روزها در سوپرمارکت‌ها خودنمایی می‌کنند.
معمولا طعم و ترکیب غذاهای فست فودی هم به نوعی است که شخص را به زیاد خوردن ترغیب می‌کند و بعد از مدت کوتاهی دوباره میل به خوردن را در وی پدید می‌آورد طوری که حتی بعضی از محققان صحبت از نوعی اعتیاد می‌کنند. بعضی تحقیقات هم نشان داده کسانی که بیشتر فست فود می‌خورند ذائقه‌شان از غذاهای سالم دور می‌شود و میوه و سبزیجات کمتری می‌خورند و این اتفاق بیشتر از همه بچه‌ها را نشانه می‌رود.
یک موضوع خیلی مهم دیگر که گاهی از آن غفلت می‌شود این است که کلاً فست فودها برخلاف غذاهای خانگی که در آشپزخانه و با محصولات طبیعی درست می‌شوند محصولات طبیعی نیستند، بلکه محصولات آزمایشگاهی‌اند: ترکیبی از مواد طبیعی و مواد گوناگون شیمیایی. چندین و چند ترکیب شیمیایی مختلف در هر محصول فست فودی وجود دارد. شما وقتی یک سیب می‌خورید می‌دانید که دارید چه می‌خورید ولی وقتی سوسیس و کالباس و همبرگر می‌خورید آیا واقعا می‌دانید که چه می‌خورید؟ اخباری که گاه و بیگاه از سودجویی عرضه کننده‌های این محصولات در این باره به گوش می‌رسد هم به این عدم اطمینان دامن می‌زند. حتما فیلم رستوران بزرگ لویی دو فونس را که تلویزیون بارها نشان داده به یاد می‌آورید که در آن صاحب طمعکار یک کارخانه مواد غذایی می‌خواهد غذاهای مصنوعی را به جای غذاهای واقعی به مردم قالب کند و لویی دوفونس که یک بازرس غذایی است به کمک پسرش با او مقابله می‌کند.
چه کار می‌توانیم بکنیم؟
ما هیچوقت با آدمهای خوش ظاهر و بدباطن، آدمهای  زیبا و خوشپوش ولی بدذات، دوستی و مراوده نمی‌کنیم. وقتی بفهمیم شخصی بدجنس و خبیث است از او فاصله می‌گیریم. حقیقت این است که فست فودها هم همین حالت را دارند و غذاهایی خوشمزه ولی مضر و با ارزش غذایی منفی هستند.
معلوم است که باید از غذاهای فست فودی فاصله بگیریم. معلوم است که نباید در مقابل موج غذاهای فست فودی که دارد همه ما را با خود می‌برد بنشینیم و دست روی دست بگذاریم.
اما من شخصا فکر نمی‌کنم راه حل مشکل آن چیزی باشد که در آمریکا در پیش گرفته‌اند. در آمریکا در بعضی رستوران‌های فست فود در سینی غذای مشتری‌ها یک قرص پایین آورنده چربی خون هم سرو میکنند. اما راهش قطعا این نیست. هیچ آدم عاقلی با این فکر که قرار است بعدا پادزهر بخورد زهر نمی‌خورد. به علاوه همانطور که گفتم، ضرر غذاهای فست فودی فقط در چربی‌های مضرشان نیست.
اما ما خیلی کارها می‌توانیم بکنیم:
– بیایید به فست فود نه بگوییم و حرکت‌های ایرانی برای غذای سالم راه‌اندازی کنیم. مثل حرکت‌های Anti Fast Food در فرانسه و Slow Food در ایتالیا. با تحریم فست فودها، عرضه کننده‌های فست فود را وادار کنیم مثل خیلی از کشورهای دیگر غذای سالم ارائه دهند. کسی که یک رستوران فست فود تاسیس می‌کند قطعا می‌تواند با همکاری با آشپزهای خبره و متخصصان تغذیه غذاهای خوشمزه و سالم تحویل مردم دهد. همان کاری که در گوشه و کنار دنیا به وفور و در ایران به ندرت انجام می‌شود.
– آشپزخانه‌ها را فعال‌تر کنیم و بچه‌ها را در آشپزی شرکت دهیم و با این رسم جدید که در خانواده‌ها مد شده که دختران نوجوان و جوان آشپزی را کاری بی‌ارزش می‌دانند و سراغش نمی‌روند مقابله کنیم چون نتیجه چنینی نگرشی رو آوردن خانواده‌های آینده به غذاهای آماده و افتادن در دام بیماری‌هاست.
– رواج فست فودها به زندگی‌های پرمشغله امروزی هم برمی‌گردد. شاید مادران شاغل امروزی نتوانند و فرصت نکنند هر روز قورمه سبزی و فسنجان بار بگذارند. وقتش است که همه آستینها را بالا بزنیم و به کمک هم غذاهای سالم و فوری را در جامعه رواج دهیم. مادر من در موقعیت‌های فوری وقتی به آشپزخانه می‌رفت بیست دقیقه تا نیم ساعت بعد با یک غذای خوشمزه بیرون می‌آمد. آیا مادران امروزی هم با وجود در اختیار داشتن وسایل پخت و پز مدرن‌تر و سریع‌تر این توانایی را دارند؟ بیایید یاد بگیریم لقمه‌های سریع خانگی مثل انواع کوکوها و کتلت‌ها و املت‌ها را جایگزین ساندویچ‌های بی‌خاصیت و مرگبار کنیم. فست فودهای سالم خانگی، ساندویچ‌ها و پیتزاهای خانگی هم جایگزین خوبی هستند. با مواد اولیه مطمئن، با سبزیجات متنوع و گوشت می‌توانیم ساندویچ‌ها و پیتزاهای سالم‌تر تهیه کنیم. و البته همیشه می‌توانیم در صحبت‌های تلفنی و مهمانی‌های خانوادگی، دستور پخت غذاهای سالم و فوری را با هم رد و بدل کنیم.
یک پیشنهاد: همیشه به آنچه می‌خورید فکر کنید. غذایی را که نمی‌دانید چیست نخورید. غذایی که چاق و زشت و بیمارتان می‌کند نخورید. غذایی که پوستتان را چروک و کدر می‌کند نخورید. غذایی که بی‌حوصله و بداخلاقتان می‌کند نخورید. غذایی که عمرتان را کوتاه می‌کند نخورید، یا لااقل کمتر بخورید و اگر خواستید بخورید بیشتر از هفته‌ای یک بار نخورید و ساندویچ‌ها و فست فودهای با ترکیب سالم‌تر و اندازه کوچک‌تر را انتخاب کنید و در کنارشان سالاد و سبزیجات مخصوصا کلم و گوجه‌فرنگی را فراموش نکنید.
یک سوال: نزدیک‌ترین رستوران فست فود با شما چقدر فاصله دارد؟
شاید برایتان جالب باشد که یک تحقیق دانشگاهی نشان داده اگر منزل شما نزدیک رستوران فست فود باشد عمر شما کوتاه‌تر خواهد بود.

طراح برنامه سیبیتا

بچه که بودم مادرم با مهربانی لقمه‌های کوچکی برایم درست می‌کرد و توی بشقاب می‌گذاشت. وقتی خودم برای خودم لقمه‌های کوچک درست کردم خیلی برایم جالب بود. این موضوع که چقدر به خودم فکر کردم و با خودم مهربان بودم که لقمه‌های کوچکی آماده کردم و اینطوری همان عشق و محبت مادرم را حس کردم.

خانم ل ب

گوجه فرنگی از سوسیس خوشمزه‌تره! تا حالا به این موضوع فکر نکرده بودم.
وقتی آهسته خوردم و به مزه‌ها توجه کردم احساس جالبی بود که طعم سوسیس که تا حالا خیلی برایم خوشمزه و خوش‌طعم بود اون طعم رو نداشت و طعم گوجه فرنگی برایم خوشمزه‌تر بود و بیشتر می‌پسندیدم.

خانم ل ب

می‌خوام یه روش بهتون بگم برای خوشمزه کردن ماست کم‌چرب، مخصوصا برای کسانی که فشار خون دارند هم خیلی مفیده. کدوهای کوچک رو با رنده ریز رنده کنید، بعد خیارها رو با رنده درشت‌تر و کمی شوید تازه یا اگر نداشتید خشک، بعد کمی پودر موسیر، آبلیموی تازه و کمی نمک (خیلی کم) اضافه کنید. خیلی خوشمزه می‌شه حتما امتحان کنید.

خانم ر ش

الآن بیشتر از ۷ ماه از آشنایی من با سیبیتا می‌گذره و بعضی وقت‌ها خودم باورم نمی‌شه که این همه تغییر فقط تو ۷ ماه!
فقط می‌تونم بگم که خیلی خوشحالم و خدا رو شکر می‌کنم که این اتفاق برای من افتاد.
دوستان عزیزم حدود ۲ ماه بود که وزن من ثابت شده بود و پائین نمی‌اومد. بار‌ها از خودم می‌پرسیدم یعنی می‌شه باز هم وزن کم کنم؟ بیشتر از اینکه از کم کردن ۱۳ کیلو از وزنم خوشحال باشم از اینکه ۱۰ کیلوی دیگه کم می‌شه یا نه نگران بودم.
امروز می‌خوام با خوشحالی بنویسم که به کمک کارشناس‌های محترم سیبیتا (تغذیه و روان‌شناسی) بالاخره تونستم یک کیلو و سیصد گرم از وزنم رو کم کنم و اینو نوشتم تا شما‌ها هم ناامید نشید حتی اگه ماه‌ها طول بکشه تا دوباره وزن کم کنید. به هدفتون ایمان داشته باشید و مثل من تردید به دلتون راه ندید. شاید اگه من هم تردید‌ها رو کنار گذاشته بودم زود‌تر از این‌ها به هدفم نزدیک می‌شدم.
یک نکته دیگر اینکه حتما یادداشت‌نویسی‌هاتون رو به طور مرتب و کامل انجام بدبد. این کار برای من حداقل دو فایده داشته:
۱- به خانمهای کار‌شناس کمک کرد که علت توقف وزن منو پیدا کنند و منو راهنمایی کنند.
۲- تمرکز منو خیلی زیاد کرده. قبلا حتی یادم نمی‌اومد که دیشب شام چی خوردم ولی الان چون روی غذاهام دقت و تمرکز می‌کنم، تمرکزم روی کارهای دیگر هم بیشتر شده و حافظه‌ام بیشتر یاری می‌کند.

خانم ر ش