موز

بی شک موز شناخته شده‌ترین میوه گرمسیری است و نیز ماده غذایی سالمی نیز محسوب می‌شود. این میوه بخوبی در پوستش که به راحتی قابل جدا شدن است، بسته بندی شده و گوشت این میوه که سفید رنگ و شیرین است ماده غذایی عالی است. درخت موز دارای برگ هایی شبیه به بادبزن است و تا ۶/۳ متر رشد می‌کند. این درخت گیاهی بزرگ و عظیم الجثه محسوب می‌شود. شاخه‌هایی دارای بیش از ۲۰۰ موز به صورت وارونه از میان برگ های این درخت پدیدار می‌شوند و ظاهری مانند انگشت دارند.

تاریخچه

موز از مناطقی در جنوب شرقی آسیا نشات گرفته و از زمان باستان در مناطق گرمسیری می‌روئیده است. تئوری وجود دارد که می‌گوید میوه درخت دانایی که در بهشت وجود داشت همان موز بوده است. و برگ درخت موز برای محافظت از بشر بیش از برگ انجیر مورد استفاده بوده است.

ارزش تغذیه‌ای

موز ماده‌ای مغذی است و غنی از پتاسیم، ریبوفلاوین، نیاسین و فیبر است. همچنیم موز حاوی ویتامین‌های A، C و کلسیم و آهن است. میزان انرژی موز بالاست و در هر ۱۰۰ گرم حاوی ۹۹ کالری انرژی است و به دلایل ذکر شده ماده‌ای مفید برای کودکان در حال رشد و ورزشکاران است. موز گزینه خوبی برای افراد در رژیم های کم نمک، کم چرب و بدون کلسترول است.

خرید و نگهداری

موز به صورت خام و نارس چیده شده و در دمای مرطوب نگهداری می‌شود تا به آرامی رسیده شود. موزهای نارس کاملا سبز رنگ‌اند و قابل خوردن نیستند. موزهای رسیده زرد رنگ‌اند و هرچه موز رسیده‌تر شود لکه‌های قهوه‌ای روی آن پدیدار می‌شوند. در این مرحله موز کاملا نرم و شیرین است و برای له کردن و پوره کردن مناسب است. وقتی رنگ پوست موز کاملا قهوه‌ای شد موز بسیار رسیده و گوشت آن نرم و متلاشی می‌شود. اما در این حالت هم می‌توان از آن برای تهیه برخی غذاها استفاده کرد. موزهایی را که پوستشان آسیب دیده و یا خیلی رسیده‌اند خریداری نکنید. برخلاف سایر میوه‌ها، موز در طی مدت نگهداری و در منزل رسیده‌تر خواهد شد. هرگز موز را در یخچال نگه ندارید زیرا پوستش سیاه‌تر خواهد شد. اگر موز را در ظرف میوه بگذارید سایر میوه ها سریعتر پخته و رسیده می‌شوند.

موز خشک شده

خشک کردن موز سبب شیرین‌تر شدن طعم آن می‌شود. موز خشک شده قهوه‌ای تیره و شیرین است و کمی حالت چسبنده دارد. معمولا موز خشک شده را به عنوان یک میان وعده مغذی و پرکالری مصرف می‌کنند اما می توان از آن در تهیه انواع سالاد میوه در زمستان هم استفاده کرد.

تهیه و طبخ

پوست موز را درست قبل از زمان مصرف جدا کنید. موز را برش دهید و اگر پس از مدتی قصد مصرف آن را دارید برش‌های موز را کمی به آبلیمو آغشته کنید تا رنگش تغییر نکند. بهتر است موز را به تنهایی مصرف کنید اما در صورت پخته شدن طعم آن شیرین تر و شدیدتر خواهد شد. از موز در تهیه انواع دسر، بستنی و میلک شیک استفاده کنید.

از برش‌های موز می‌توان در تهیه سالاد میوه و تزئین انواع بشقاب غذا استفاده کرد. در اندونزی و خاور دور، موز در کنار غذاهای محتوی برنج سرو می‌شود. موز دز کنار سایر محصولات گرمسیری نظیر شکر قهوه‌ای، نارگیل، آناناس و انبه هم استفاده می‌شود. می‌توان موز را با پوست آن پخت و سپس پوستش را جدا و آن را همرا با کره ذوب شده و آبلیمو سرو کرد. همچنین می‌توان موز را روی باربیکیو پخت تا زمانی که پوستش سیاه شود و سپس پوست را جدا کرد و در کنار خامه سرو نمود. دسر دیگر بانوفی پای است که ترکیبی است از موز و تافی. غذای دیگری هم از ترکیب موز گریل شده که با گوشت خوک پیچیده شده تهیه می‌شود که شیرینی کمتری دارد ولی بسیار خوشمزه است. از موز له شده انواع کیک تهیه می‌شود. موز سبز حالت نشاسته‌ای بیشتری نسبت به موزهای زرد و شیرین دارند و میزان شکر آن‌ها هم کمتر است به همین دلیل به عنوان عضوی از گروه سبزیجات مصرف می‌شوند. می‌توان موز سبز را به شکل پخته، پوره شده، سرخ و یا گریل شده مصرف کرد و این موز جزئی اساسی از غذاهای آفریقایی و بخش غربی هند به شمار می‌رود. از برگ درخت موز هم برای پیچیدن برخی غذاها استفاده می‌شود همچنین این برگ‌ها طعم و عطر خوبی به مرغ و ماهی می‌دهند.