“بسیاری از افراد همه چیز را سفید و در غیر این صورت سیاه می‌بینند. هر چیز کمتر از کامل، شکست بی‌چون و چراست. زنی که رژیم لاغری گرفته بود، پس از خوردن یک قاشق بستنی گفت: برنامه لاغری من دود شد و به هوا رفت. با این طرز تلقی به قدری ناراحت شد که یک ظرف بزرگ بستنی را تا به آخر نوش جان کرد.”
این مطلب را من در کتاب از حال بد به حال خوب اثر دیوید برنز خوندم و با توجه به مشاوره‌هایی که دارم می‌دونم خیلی‌ها گرفتار این مسئله هستند. جالبه بدونید یکی از جملات معروفی که مراجعینمون از جلسه اول با این جمله آشنا می‌شوند “اشکالی نداره” است. چرا که عادات غذایی طی سالها در ما شکل گرفتند پس ممکن است گاهی فراموش کنیم درست بخوریم و این به معنای اتمام کار نیست! بهتر است به خود فرصت جبران بدهیم و بگوییم اشکالی نداره! من برای رسیدن به اهدافم قدم بر می‌دارم و به خودم فرصت می‌دهم و خودم را به خاطر فراموش کردن‌هام می بخشم.

مشاور سیبیتا

طی جلسه‌ای که با آقای دکتر داشتم، قرار شد روی مزه‌ها و طعم‌ها توجه بیشتری داشته باشم. چند روزی این کار را انجام دادم. از میوه‌ها شروع کردم، آهسته و با توجه تکه‌های میوه را می‌خوردم و به طعم آن کاملا توجه می‌کردم، بعد تصمیم گرفتم میان‌وعده‌هایم را با چند نوع میوه مختلف پر کنم. از هر میوه مثلاً سه تکه کوچک داخل ظرف چیدم، ابتکار جدیدی که به خرج دادم این بود که تکه‌های میوه را با هم در دهان گذاشتم و مزه‌های جدیدی پیدا کردم که بسیار مطبوع و خوشمزه بود، مثلاً‌ یک تکه کوچک سیب با خیار طعم بسیار خوبی داشت یا وقتی روی خیار لیموترش چکانده شود و یا یک تکه کوچک طالبی را با هلو امتحان کردم، موز با هلو هم خوشمزه بود.
به این ترتیب تقریباً می‌توان گفت با میوه‌ها به طور کامل آشتی کردم و حتی از خوردن آن‌ها بسیار زیاد لذت می‌برم.
شما هم امتحان کنید، حتماً خوشتان می‌آید.

زهرا سیبیتایی

می‌خواهم از تجربیاتم با آدم چاق درونم که من اسمش رو “دون دون” گذاشتم صحبت کنم.
از موقعی که با دون دون آشنا شدم و توانستم آن را از خودم، خود واقعی‌ام، تفکیک کنم احساس خیلی بهتری به خودم دارم چون می‌دونم مواقعی که احساس گرسنگی کاذب یا هوس‌های بی‌دلیل داشتم، یکی پشت این احساس‌ها بوده که خودِ خودم نبوده و من حالا دارم آن را از خودم جدا می‌کنم.
اگه بعضی مواقع بدون هیچ دلیلی و احیاناً بر اثر خستگی دستم به طرف خوراکی‌ که روی میز مدت‌هاست جا خوش کرده است می‌رود فوراً می توانم مچ دون دون درونم را بگیرم و اجازه ندهم که من را کنترل کند.
در این حالت بزرگترین مشکل شناختن او و شنیدن صدای او و تفکیک آن از صدای خودت است. وقتی توانستی صدای او را از بین صداهای دیگر درونت تشخیص بدهی می‌توانی کنترلش کنی.

بهناز سیبیتایی

احساس خوبی دارم از این که سیبیتا آنقدر روی زندگی آدما تأثیرگذاره و می‌تونه روی تمام جنبه‌های زندگیشون تأثیر مثبت ایجاد کنه.
امروز خانم س یکی از مراجعین کلینیک می‌گفتند: “از وقتی با سیبیتا آشنا شدم، واقعاً زندگیم عوض شده و تازه فهمیدم که باید در زندگی‌ام انتخاب کنم.”
آنقدر با هیجان این حرف رو می‌زدند که وجودم پر از شادی شد.
گفتند: “حالا روی همه چیز، حتی روی نحوه غذاخوردن اطرافیانم، حساس‌تر شده‌ام و دائم دلم می‌خواد با اصلاح عاداتشون به آنها کمک کنم. چون خودم از تغییر عاداتم نتیجه‌ عالی گرفتم و اساساً فکر می‌کنم آدم دیگری شدم.”
کم نیست تعداد افرادی که این حرف رو می‌زنند و من خوشحالم که سیبیتا داره همه‌گیر می‌شه!

مشاور سیبیتا

من فاطمه هستم بیست و شش ساله، با کلی کیلوی اضافه! از وقتی یادم می‌آید چاق بودم و از وقتی یادم می‌آید می‌خواستم چاق نباشم، ولی هیچ وقت نشد که بشه!
ولی از اونجایی که وقتی چیزی را بخواهی همه کائنات دست به دست هم می‌دهند تا تو به هدفت برسی، من با سیبیتا آشنا شدم.
تا قبل از آن، این کیلوهای اضافه بلای جونم بودند ولی الان ازشون متشکرم که من رو با سیبیتا آشنا کردند.
روزی که به کلینیک اومدم واقعاً خسته بودم، از خودم، ظاهرم، وزنم و همه زندگیم. وقتی از کلینیک بیرون می‌رفتم، احساس می‌کردم پنجره اتاق دلگیر و خفه‌ام رو باز کردم و هوای تازه‌ای داره وارد اتاقم می‌شه.
دیگه واسم سلامتی مهمه، سلامتی جسم و روحم و هر روز قدمی بزرگ به سمت این سلامتی برمی‌دارم، من بیشتر از یک برنامه رژیم غذایی (که حدود هزار و یک نسخه رژیم، مدل به مدل در بایگانی کمدم داشتم!) به برنامه و پشتیبانی روانشناسی احتیاج داشتم و در این زمینه سیبیتا معجزه کرد.
سیبیتا برای من معجزه بود، پیدایشش، حضورش و نتایجش!
از خدای بزرگ ممنونم که سیبیتا رو وجود داد و سر راه من قرار داد تا برای یکبار به این هدف صد ساله که کم کم داشت به رویا تبدیل می‌شد، حقیقت ببخشه.
من دیگه هیچ عجله‌ای برای لاغر شدن ندارم، اتفاقاً من احتیاج به زمان دارم تا این همه تغییرات در راستای سالم زندگی کردن رو به تدریج با آمادگی بپذیرم.

فاطمه سیبیتایی

امروز روزی دیگر است، نه فقط برای من، بلکه برای یکی از مراجعین جدیدمون خانم م.
از روز اول برایتان می‌گویم:
پنج شنبه پایان ساعت کاری بود.که خانم منشی، خانم م را به اتاق تغذیه جهت اندازه‌گیری راهنمایی کرد. بعد از انجام اندازه‌گیری به ایشون گفتم می‌توانند بیرون منتظر باشند، تا مشاوره بشوند.
قیافه‌شان ناراحت و ناامید بود، با بغضی گفتند: “من خیلی راهها رو امتحان کردم و نتیجه نگرفتم و در نهایت رها کردم.”
به ایشان لبخند زدم و گفتم: “پس ارزش موفقیت در این راه را به خوبی خواهید دانست! لطفاً تجربه‌های تلخ گذشته را فراموش کنید و سیبیتایی شوید.”
سه روز بعد (روز ارزیابی)
ایشان با چهره شاد وارد اتاق تغذیه شدند، از تجربه‌های سه روزشان گفتند.
گفتند: “خونه‌مون ویفر زیاد داریم، و من از ترس این که روزی می‌خوام رژیم بگیرم و نمی‌تونم ویفر بخورم، مدام می‌خوردم! اما حالا از کنارشون رد می‌شم، بدون این که دلم بخواد. چون شما منو مجاز به خوردنشون کردید! خوشحالم!”
لبخند زدم و گفتم: “ما هم خوشحالیم.”

کارشناس تغذیه سیبیتا

وقتی محتویات بشقاب خود را به صورت یک تابلوی نقاشی البته با رایحه خوش و رنگ‌های طبیعی و زیبا می‌بینم، دوست دارم هر چه دیرتر این تابلو تمام شود!

سیمین سیبیتایی

دختری نوزده ساله هستم.
خیلی خوشحالم که می‌توانم بخش کوچکی از تجربیات بزرگ و با ارزش خودم را برای شما دوست عزیز بیان کنم.
یکی از تجربیات من استفاده از جعبه منحصر به فرد آرامش می‌باشد. تا قبل از این خیلی وقت‌ها در طول روز کمبودی را در وجودم احساس می‌کردم و متاسفانه این کمبود را مربوط به مواد غذایی دانسته و سراغ خوراکی‌‌های یخچال می‌رفتم. این کمبودها حتی بعد از خوردن چند نوع ماده غذایی رفع نمی‌شدند.
هم اکنون با درست کردن جعبه آرامش، تجربه کردم که این کمبودها، کمبود جسمی نبوده و صرفاً کمبود یک احساس روحی می‌باشد. من در این جعبه منحصر به فرد، هر آنچه که احساس می‌کنم در شرایط سخت زندگی به من آرامش می‌دهد را قرار داده‌ام، مانند سی دی موسیقی‌های مورد علاقه‌ام و موسیقی‌هایی که خاطره‌های خوبی از آن‌ها به یاد دارم و به من آرامش می‌دهند، یادداشت‌هایی از حرف‌های زیبایی که اعضای خانواده به من زده‌اند، عکس و یادگاری از دوستان قدیمی و خلاصه هر آنچه که به من آرامش می‌دهد و باعث می‌شود بقیه روزم را با احساس بهتری سپری کنم.
بعد از این هنگامی که کمبودی احساس کردم به جای رفتن سراغ یخچال و غذا دادن به جسم، به سراغ جعبه آرامش می‌روم و به روحم غذای آرامش تزریق می‌کنم.
به شما دوست عزیز پیشنهاد می‌کنم این تجربه زیبا را داشته باشید، مطمئن باشید پشیمان نمی‌شوید.

بهاره سیبیتایی

“زندگانی سیبی‌ست، گاز باید زد با پوست.”
این بخش از شعر سهراب سپهری، ریشه علمی دارد.
طبق تحقیقات انجام شده در دانشگاه فلوریدا، بعضی انواع آنتی‌اکسیدان‌های محافظت ‌کننده، در پوست میوه‌ها ذخیره شده است. به عنوان مثال:
مواد فیتوکمیکال ضد سرطان موجود در پوست سیب درختی، هشتاد و هفت درصد بیشتر از خود میوه است.
بنابراین بهتر است از این به بعد سیب را با پوستش میل کنید.

کارشناس تغذیه سیبیتا

اسلام معتقد است که “خوردن برای زنده ماندن است، نه زندگی کردن برای خوردن.”
به مسلمانان توصیه شده است، قبل از این که سیر شوند دست از غذا بکشند و غذای خود را با دیگران تقسیم کنند.
آیا این توصیه‌ها را شنیده‌ایم؟ آیا به کار می‌بریم؟
در حالی که همین توصیه‌ها می‌تواند ضامن سلامتی ما باشد.
کافی است انجامشان دهیم.

کارشناس تغذیه سیبیتا