چربی شکم: بهترین راه برای خلاصی از چربی ناحیه شکم، چیست؟
خامه روی مافین، لاستیک زاپاس، چربی نهنگ، دسته قابلمه، چربی شکم و تعداد زیادی اسم دیگر که همگی به یک چیز اشاره دارند و آن هم چربی ناحیه شکم است. بنابر اظهارات Saleyha Ahsan، با فرارسیدن فصل تابستان، بسیاری از افراد به فکر خلاصی هر چه سریع‌تر از شر چربی شکم، می‌افتند.
مشکل داشتن چربی شکم، فقط در ظاهر ناخوشایند آن وقتی که در ساحل نشسته‌اید، خلاصه نمی‌شود. بلکه می‌تواند علامت در خطر بودن سلامتی شما باشد.
چربی شکم، اطراف ناحیه میانی بدن را احاطه کرده است و این همان بخشی است که می‌توانید چربی زیرپوستی آن را با انگشتان خود نیشگون گرفته و بیش از ۲.۵ سانتیمتر از آن را در دست خود بگیرید. همچنین، چربی احشایی که اطراف اندام‌هایی مثل کبد، لوزالمعده و روده‌ها را دربرگرفته است نیز چربی ناحیه شکم محسوب می‌شود.
چربی اطراف اندام‌های حیاتی ما، می‌تواند اثرات مخربی بر روی سلامتی ما داشته باشد.
یک آزمایش: چگونه می‌توانم ۲.۵ سانتیمتر از چربی شکم را در طی چهار هفته از بین ببرم؟
چربی احشایی، نسبت به چربی زیرپوستی، از نظر متابولیکی، فعال‌تر است و دگرگونی بیشتری پیدا می‌کند. وقتی که دچار افزایش وزن می‌شوید، این بخش، اولین قسمتی است که وزن‌گیری می‌کند و وقتی هم که وزن شما کاهش پیدا می‌کند، باز هم اولین قسمتی است که وزن را از دست می‌دهد. گرچه چربی این ناحیه، خطرناک‌ترین عوارض را برای سلامتی دارد اما خوشبختانه، از بین بردن آن، آسان‌تر از چربی زیرپوستی است. اما سؤال این است که چگونه؟
در وب‌سایت‌های سلامت و تناسب اندام، وعده‌هایی در زمینه لاغری موضعی ناحیه شکم، به چشم می‌خورد. این سایت‌ها مدعی هستند که با کمک حقه‌هایی می‌توانند چربی را به سرعت، آب کنند. اما این وعده‌ها تا چه حد قابل اطمینان هستند؟
اعضای برنامه “به من اطمینان کن، من یک پزشک هستم”، دست به انجام آزمایشاتی زده‌اند تا به جواب این پرسش برسند.
چگونه می‌توان از شر چربی شکم، خلاص شد؟ در آزمایشی که در این زمینه صورت گرفت، ۳۵ داوطلب را به چهار گروه تقسیم نمودند و در هر گروه، از دو کارشناس در زمینه ورزش و رژیم غذایی، استفاده شد.
تمام داوطلبان، چربی شکم داشتند و اندازه دور کمر آنها، باعث شده بود که در زمره کسانی قرار بگیرند که در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی هستند.
Fredrik Karpe، پرفسور پزشکی متابولیک از دانشگاه آکسفورد، و پرفسور Dylan Thompson از دانشگاه بس، هر یک، از دو شیوه در این چهار گروه استفاده کردند و هر کدام، در زمینه‌ای که در آن مهارت داشتند، به پژوهش پرداختند.
قبل از شروع آزمایش، شاخص‌های سلامتی هر فرد، یادداشت شد. یکی از مهم‌ترین اندازه‌گیری‌های انجام شده، اسکن تراکم‌سنجی DEXA بود که مخفف dual X-ray absorptiometry است و تصویر پرجزئیات مقدار چربی بدن هر فرد و مکان پخش این چربی در بدن را نشان می‌دهد. سایر شاخص‌های سلامت مثل ضربان قلب در زمان استراحت، گلوکز خون، چربی‌های خون، وزن، فشار خون و مسلماً محیط دور کمر، نیز اندازه‌گیری شدند.
پرفسور Thompson بر روی دو گروه کار کرده و به بررسی دو نوع ورزش پرداخت، در حالی که پرفسور Karpe دو گروه دیگر را زیر نظر گرفته و بر روی اثر رژیم غذایی به مطالعه پرداخت.
اولین گروه مورد بررسی پرفسور Thompson، مونیتورهایی را به خود نصب کردند تا میزان فعالیت آنها در طول روز مورد نظارت قرار بگیرد و از داوطلبان خواسته شد تا به صورت عادی غذا بخورند. او برای افراد این گروه، تغییرات ساده‌ای در نحوه زندگی‌شان ایجاد کرد تا فعال‌تر بوده و میزان قدم‌های روزانه خود را افزایش بدهند.
از گروه دوم که زیر نظر پرفسور Thompson بودند خواسته شد تا ورزش دراز و نشست کلاسیک را انجام بدهند. هر داوطلب، باید شش ورزش را، سه مرتبه و به صورت یک روز در میان در طی یک دوره شش هفته‌ای، انجام می‌داد.
دراز و نشست یا کرانج شکم
بر روی کمر، دراز بکشید، زانوها را خم کرده و کف پاها را بر روی زمین بگذارید، دست‌ها را بر روی ران‌ها، بر روی سینه یا پشت گوش‌ها قرار بدهید. به آرامی بالا آمده و بدن را به قدری به سمت زانوها بکشید تا شانه‌های شما به فاصله ۷.۵ سانتیمتری از زمین قرار بگیرند. این حالت را به مدت چند ثانیه کوتاه نگه داشته و سپس به آرامی پایین بروید.
- در حین بلند شدن، گردن خودتان را به درون سینه خم نکنید.
- شکم را در طول این ورزش، منقبض کنید.
- سر خودتان را با تکان شدید و ضربه از زمین جدا نکنید.
سومین گروه، که زیر نظر پرفسور Karpe، بودند، باید یک برنامه آنلاین معروف برای کاهش چربی شکم را امتحان می‌کردند. در این روش باید روزانه ۳ لیوان شیر (یک لیتر شیر) می‌نوشیدند.
بر پایه یک تحقیق، مصرف لبنیات، دفع چربی را افزایش می‌دهد. در این روش، چربی بیش از آنکه جذب بدن شود، از طریق مدفوع از بدن دفع می‌شود.
گروه چهارم، گروه رژیم غذایی بود. از افراد این گروه، خواسته نشد که نوع غذای مصرفی خود را تغییر بدهند. بلکه فقط کافی بود که اندازه پرس‌های غذایی را کم کرده و مقدار غذا را با دست‌ها و انگشتان خود اندازه بگیرند. آنها همچنین باید میان‌وعده بین وعده‌های اصلی غذا را حذف می‌کردند. هدف این بود که برنامه را تا جایی که ممکن است آسان و سبک نمایند. زیرا وقتی که افراد مجبور می‌شوند که غذایی به غیر از غذای سایر اعضای خانواده مصرف کنند، دنبال نمودن برنامه برای آنها سخت و پرهزینه خواهد بود.
یک کارشناس تغذیه در طول این فرایند از افراد گروه پشتیبانی می‌نمود و به داوطلبینی که با سختی گرسنگی مشکل داشتند، روش‌هایی را ارائه می‌نمود که بتوانند با این موضوع، کنار بیایند. او برای هر فرد، یک جلسه جداگانه در آغاز برنامه ترتیب داده و سپس در تمام طول شش هفته آزمایش، از طریق تلفن به پشتیبانی از آنها ادامه می‌داد.
در پایان این دوره شش هفته‌ای، اندازه دور کمر، کلسترول خون، گلوکز خون و فشار خون تمام شرکت‌کنندگان، مجدداً اندازه‌گیری شد.
نتایج به دست‌آمده، بسیار تأمل‌برانگیز بودند. اولین گروه ورزشی، چربی از دست نداده بودند اما شاخص‌های سلامتی در آنها به شکل گسترده‌ای بهبود پیدا کرده بود. فشار خون این افراد کاهش نشان می‌داد و حتی گلوکز خون یکی از شرکت‌کنندگان که قبلاً در محدوده افراد دیابتی قرار داشت، کاهش یافته و به محدوده طبیعی رسیده بود.
گروهی که دراز و نشست انجام داده بودند، هیچ وزنی کم نکرده بودند و هیچ‌یک از شاخص‌های سلامتی نیز در آنها، پیشرفت پیدا نکرده بود. اما ۲ سانتیمتر از سایز دور کمر آنها، کاهش یافته بود.
پرفسور Thompson معتقد است که این امر ناشی از افزایش قدرت هسته بدن و عضلات شکم در این افراد است که منجر به حفظ بهتر چربی در این نواحی شده است. از فواید داشتن هسته قوی این است که از فرد در برابر دردهای کمر محافظت کرده و وضعیت قرارگیری بدن را بهبود می‌بخشد.
و اما نتایج آزمایش در گروه دکتر Karpe که شیر نوشیده بودند، هیچ تغییری در وزن یا سلامتی آنها نشان نداد. البته وقتی هم که از آنها خواسته شد تا روزانه ۴۰۰ کالری اضافه‌تر مصرف کنند، وزن و چربی آنها تغییری پیدا نکرد. پرفسور Karpe معتقد است که این موضوع احتمالاً به این دلیل است که این افراد با نوشیدن شیر، سیر شده و شاید کمتر از میزان عادی که قبلاً غذا می‌خوردند، غذا مصرف کرده باشند.
اما بهترین نتیجه در گروهی مشاهده شد که تحت رژیم غذایی قرار گرفتند. این گروه، در مجموع ۳۵ کیلوگرم وزن کم کرده بودند که اگر در بین کل اعضای گروه تقسیم شود، در حدود ۳.۷ کیلوگرم کاهش وزن در هر فرد، در طی شش هفته را نشان می‌دهد. میزان کاهش سایز دور کمر این افراد، به طور متوسط معادل ۵ سانتیمتر بود.
یکی از جالب‌ترین بخش‌های آزمایش، بررسی اسکن DEXA شرکت‌کنندگان این گروه بود. زیرا اسکن نشان داد که این افراد ۵% چربی بدن کمتر و ۱۴% چربی خطرناک احشایی کمتر در ناحیه شکم خود داشتند. به عبارتی، هم چربی کل بدن و هم چربی ناحیه شکم در این گروه، کاهش پیدا کرده بود. همچنین، شاخص‌های سلامتی نیز در آنها، پیشرفت نشان می‌داد.
اما در عین حال، مقداری هم از عضلات آنها در ناحیه پاها، تحلیل رفته بود که مسأله خوبی نیست.
بنابراین، نتیجه کلی که از این آزمایشات گرفته می‌شود این است که اگر می‌خواهید چربی شکم را به طریق سالم و مؤثری از دست بدهید، طبق این پند قدیمی عمل نموده و رژیم غذایی و ورزش را در ترکیب با هم انجام بدهید. از رژیم‌ها و برنامه‌های نوظهور که مدتی به شدت مد می‌شوند، پرهیز کنید.
