شکلات

گاهی که هوس چیز شیرین می‌کنم یک تکه شکلات می‌خورم:
شکلات را نگاه می‌کنم، بو می‌کنم، آن را در دهانم می‌گذارم، گاهی چشمهایم را می‌بندم و آرام آن را می‌مکم، هرگز نمی‌جوم.
□
به نظرم دو برخورد می‌شود با آن داشت:
برخورد اول این که فکر کنیم این اولین بار است که با چنین خوراکی روبرو می‌شویم. برای بار نخست است که می‌خواهیم آن را بخوریم و ببینیم چه طعمی دارد. بنابراین آنچه را که گفتم روی آن پیاده می‌کنیم و انگار تازه این خوراکی را کشف می‌کنیم و بعد یک گزارش ساده به درونمان می‌دهیم.
راه دوم این که فکر کنیم تکه شکلات کوچکی که داریم آخرین تکه شکلات باقیمانده در دنیاست و دیگر هرگز این طعم در زندگیمان تکرار نمی‌شود. برای همین باید قدرش را بدانیم و چنان بخوریمش که تا ابد برایمان کافی باشد.

سیما سیبیتایی

یکی از مراجعین ما نوجوان پانزده ساله‌ای است که مثل تمام نوجوان‌ها به ظاهر و زیبایی خودش بسیار توجه دارد و چون بیش از ۲۰ کیلو اضافه‌وزن دارد از این قضیه بسیار رنج می‌برد. وقتی با هم صحبت می‌کردیم با همان معصومیتی که در چشمهایش بود گفت میداند که اگر شکلات نخورد وزن کم می‌کند ولی اصلاً نمی‌تواند چلوی خودش را بگیرد. وقتی شکلات می‌بیند آب دهانش راه می‌افتد، بی‌اختیار به طرف آن می‌رود ، سریع پوستش را جدا می‌کند، در دهان می‌گذارد و می‌بلعد!
به او گفتم در برنامه لاغری سیبیتا همه‌چیز می‌تواند بخورد حتی شکلات! ولی باید واقعاً از خوردنش لذت ببرد. اینطوری شکلات می‌تواند لاغرش کند نه این که باعث افزایش وزنش شود.
با تعجب مرا نگاه می‌کرد. برایش توضیح دادم که یک تکه کوچک شکلات وقتی درست خورده شود می‌تواند لذت به‌مراتب بیشتری از خوردن یک تخته بزرگ شکلات به ما بدهد!
وقتی چطور خوردن شکلات را برایش توضیح دادم خیلی خوشحال شد، چون الآن می‌توانست هم خوراکی مورد علاقه‌اش را بخورد و هم لاغر شود.

روانشناس سیبیتا