نگاهی به کارهایی که در طول هفته انجام داده‌اید بیاندازید. اطو کردن لباس‌های همسر و فرزندان، پذیرایی از مهمان‌ها، کمک به خواهرتان برای خرید لباس، بدرقه برادرتان تا فرودگاه، تا دیروقت سر کار ماندن و. . . پس خودتان کجای این لیست قرار دارید؟ کی می‌خواهید زمانی را به خودتان اختصاص دهید؟ احتمالاً می‌گویید فردا اما شاید ماه‌ها طول بکشد و فردای موعود فرا نرسد؛ فردایی که زمانی را به خودتان اختصاص دهید و به برآورده کردن نیازهای واقعی خودتان هم توجه کنید.
یکی از مفاهیمی که برداشت نادرستی از آن شده است، اولویت دادن به خود است. بیشتر ما اولویت دادن به خود را خودخواهی می‌دانیم و اغلب خود را در اولویت‌های دوم، سوم و آخر قرار می‌دهیم. برای دیگران از جان مایه می‌گذاریم و خود را نادیده گرفته و نیازهای خود را سرکوب می‌کنیم. اما باید توجه داشت که اولویت دادن به خود به معنای بی‌توجهی به دیگران نیست بلکه ابزاری است که ما را در رسیدن به این هدف یاری می‌رساند. برای روشن شدن این موضوع چند لحظه فکر کنید: شما زمانی فرزند، همسر، مادر، پدر، کارمند و دوست بهتری خواهید بود که سالم، شاداب و پرانرژی باشید یا وقتی که خسته و بی‌حوصله‌اید؟ اگر می‌خواهید به دیگران روحیه بدهید یا در رفع نیاز‌هایشان به آن‌ها کمک کنید، باید خودتان روحیهٔ عالی داشته باشید و نیاز‌هایتان را برآورده و نه سرکوب کرده باشید. پس همین الان دست به کار شوید و لیستی از نیاز‌ها و علایقتان را تهیه کنید و هر روز به یکی از آن‌ها بپردازید. با این کار نه تنها از زندگی لذت بیشتری می‌برید بلکه برای اطرافیانتان هم مفید‌تر و مثمرثمر‌تر خواهید بود.
روانشناس سیبیتا
