بعد از مدت‌ها در طی هفته گذشته با تجربه جدیدی رو‌به‌رو شدم و آن خوردن صبحانه بود.
در طول روز دائم احساس ضعف خفیفی داشتم و دائم مواظب بودم که کم بخورم نه این‌که واقعا میلی نداشته باشم، خودم را مجبور می‌کردم و این مرا اذیت می‌کرد!
ولی وقتی صبحانه خوردم اصلا متوجه نشدم ساعت ناهار فرا رسیده! وقتی هم که ناهار می‌خوردم خیلی ولع نداشتم به طوری‌که ظرف غذا را به طور کامل گرم نمی‌کردم چون لازم نمی‌دیدم و گرسنه هم نبودم، این موجب شد به دلیل صبحانه خوردن نه تنها خوردن من به طور ذاتی کمتر شود بلکه احساس بهتر و آرامش خاصی پیدا کنم.
خانم ز ن