هر روز صبح قبل از هر کاری برای شام برنامه‌ریزی می‌کنم،
این برای من تنها راه گذراندن روز است، انتظار یک غذای خاص را در شب کشیدن.
(آلن کینگ) آیا شما پیش‌پیش برای وعده‌های غذایی بعدیتان برنامه‌ریزی می‌کنید؟ مثلا وقتی صبحانه‌تان را تمام می‌کنید بلافاصله به این فکر می‌کنید که برای ناهار چه بخورید؟ اگر چنین است بنابراین غذا به وضوح نقش مهمی در زندگی شما دارد. اما اشتغال ذهنی زیاد به موضوع غذا می‌تواند منجر به یک نگرش اعتیادگونه یا وسواس‌آمیز شود.
اگر شما رژیم دارید یا یک برنامه غذایی محدودکننده را دنبال می‌کنید، همین می‌تواند دلیلی باشد برای این که شما زیاد به غذا فکر کنید. این حالت می‌تواند به این معنا باشد که غذای کافی دریافت نمی‌کنید. من شخصی را می‌شناسم که انتخاب‌های غذاییش را به سبزیجات مختصری در هر روز محدود کرده بود. او مدام در حال مبارزه با حس گرسنگیش بود و اغلب آخر شب به پرخوری رو می‌آورد و معمولا هم نان و غذاهایی دیگری که بدنش می‌طلبید، می‌خورد. بعضی وقتها ولعها و هوسها دلایل معقول دارند. اگر شما رژیم دارید و ولعهای غذایی را تجربه می‌کنید یا همیشه به غذا فکر می‌کنید، خوب است با یک متخصص مشورت کنید.
□
وقتی رژیم می‌گیرید نسبت به ولعهایتان آگاه باشید.
انتخاب
پذیرش یک انتخاب است… یک انتخاب کاملا شخصی.
(امانوئل . کتاب امانوئل) آیا تا به حال هوسهای غذاییتان را پذیرفته‌اید؟ اگر چنین است به دنیای انسان‌ها خوش آمدید. اگر خود را به خاطر پذیرفتن هوسهایتان سرزنش کنید این هم خیلی جای تعجب ندارد. در فرهنگ ما پذیرش معمولا به معنای باخت است. در حقیقت پذیرش غذا به این معناست که با آگاهی و نه سرزنش و احساس گناه به ناپرهیزی و زیاده‌روی می‌پردازید. این پذیرش آگاهانه کمک می‌کند چرخه خودکار محرک و واکنش به تدریج از کار بیفتد.
ممکن است گاهی پذیرش را با تسلیم اشتباه کنید. وقتی تسلیم چیزی می‌شوید حق انتخاب ندارید، آزادی عمل و اراده‌ای از خود ندارید. به عنوان مثال وقتی خودتان را مجبور به تسلیم شدن به یک رژیم غذایی می‌کنید ممکن است پیام‌ها و علائم بدنتان را که می‌گوید روشتان را تغییر دهید نادیده بگیرید. اما پذیرش متفاوت است.
پذیرش آگاهانه زمام کار را در دست شما نگه می‌دارد. با حضور و آگاهی می‌توانید هوسها و ولعهایتان را با همدلی بپذیرید. خبر خوب این است که پذیرش آگاهانه، قدرت شما را برای دفعه بعد که با یک انتخاب مشابه مواجه می‌شوید افزایش می‌دهد.
□
امروز وقتی بدنتان چیزی می‌طلبد
آگاهانه آن را بپذیرید.
تدارک
اشعه خورشید را می‌توان در دل هر خیار دید.
( سناتور دیوید داگت . سناتور آمریکایی قرن نوزدهم) آیا تجربه خرد کردن و قطعه قطعه کردن سبزیجات را دارید؟ معمولا کار زمان‌بری است. اگر سالاد یا میان‌وعده درست کرده باشید می‌دانید که تجربه آماده کردن غذا می‌تواند خسته‌کننده یا لذتبخش باشد. انتخاب با شماست و آگاهی و حضور است که همه تفاوت‌ها را در این دنیا سبب می‌شود.
نکته اول این است که کار را با عجله انجام ندهید. آنوقت است که وقتی خیار خرد می‌کنید اتفاقی که می‌افتد فقط خرد کردن خیار نیست! در زمان آماده کردن غذا به خود فرصت کافی بدهید تا با حضور ذهن از این روند لذت ببرید. فضای کارتان را تمیز کنید. و همه غذاها و وسایلی را که لازم دارید، قبل از شروع کارتان مرتب کنید.
همچنین می‌توانید با تصمیم به این که مواد غذایی را هدر ندهید به مرحله تدارک غذایتان معنا ببخشید. تدارک غذا می‌تواند شامل تصمیم به بخشیدن غذای اضافی به نیازمندان هم باشد، یا حتی مثلا سیر کردن حیوانات گرسنه دور و برمان.
□
با آرامش و طمانینه کار کنید
و در تدارک غذای امروز اشعه خورشید را در دل غذاها ببینید.
آداب
طعامت را با شادی بخور،
شرابت را با دلخوشی بنوش.
(سفر جامعه) می‌توانید به آداب زمان غذا به چشم یکی از اجزای میز غذا بنگرید، یا میهمان دیگری که با خود خرد و حقیقت و امید به همراه می‌آورد. من این بخت را داشته‌ام که بارها هنگام غذا دعا بخوانم.
من شخصا علاقه دارم ایده‌هایی برگرفته از ادیان مختلف را با هم تلفیق کنم. مثلا این مفهوم کلیمی که غذا سبب تداوم بقای ما از یک روز به روز دیگر می‌شود. یا این آرزوی بودایی که بخواهیم همه موجودات از گرسنگی در امان باشند. یا این فلسفه مسیحی که از ما می‌خواهد انرژی غذا را صرف خدمت به دیگران کنیم. یا این مفهوم هندو که بر مهمان‌نوازی و شکرگزاری به خاطر دور هم جمع کردن مردم تاکید دارد.
دعاهای آئینی قبل از غذا حکم یک پیش‌غذای اشتهاآور را برای وعده غذای آگاهانه شما دارند. همانطور که پیش‌غذاها همیشه همان نیستند و تغییر می‌کنند، دعاهای شما هم می‌توانند تغییر کنند.
□
کدام مفهوم برایتان مهمتر است
و می‌خواهید در دعای زمان غذای امروزتان به کار بندید؟
تناول
درک و تجربه کامل چشایی کاری نبوغ‌آمیز است.
(جان لافارج . هنرمند) درک و تجربه کامل چشایی نه فقط نبوغ‌آمیز که معجزه‌آساست. آنزیم آمیلاز که در بزاق است همزمان که غذایتان را می‌جوید شروع به هضم غذاهای نشاسته‌ای می‌کند. جویدن همچنین سبب شکسته شدن غذا به قطعات کوچک‌تر می‌شود که حالا می‌توانند در تماس با جوانه‌های چشایی قرار گیرند.
شما چند بار غذایتان را می‌جوید؟ شاید نشود جواب درستی به این سوال داد. راهب‌های بودایی در تمرینات خود برای حضور و تمرکز، قبل از فرو دادن، غذا را از بیست و پنج تا صد بار می‌جوند. هر چقدر بیشتر به موضوع جویدن توجه کنید طعم غذا را بهتر و با عمق و خوشی بیشتر حس خواهید کرد.
این تمرین در سکوت به شکل بهتری انجام می‌شود. با یک خوراکی کوچک مثلا کشمش، انگور، بادام یا یک قطعه از پرتقال شروع کنید. تکه‌های کوچکی از آن را با دندان جدا کنید. هنگام جویدن تمرکز داشته باشیدو مزه غذا و تغییرات مداوم آن را حس کنید.
کسانی بوده‌اند که به من گفته‌اند مزه مثلا ته کشمش با مزه آن در وسط متفاوت است. انتظار تجربه‌های غیرمنتظره را داشته باشید.
□
میان‌وعده‌تان را با تمرکز
بیست و پنج بار قبل از فرو دادن بجوید.
ارتباط
بخشیدن این است که در برابر زندگی مقاومت نکنی…
و اجازه دهی زندگی در درون تو جریان یابد.
انتخاب‌های دیگر درد و رنج است.
(اکهارت تله . قدرت اکنون) بخشیدن در زمان غذا به چه معنا می‌تواند باشد؟ اگر در زمان غذا دشمنی و کینه‌ای در دل داشته باشید، بر نحوه خوردنتان اثر خواهد گذاشت. اگر استرس داشته باشید ممکن است سریع‌تر بخورید و غذایتان را کمتر بجوید که این امر بر نحوه هضم غذایتان تاثیر خواهد داشت. اگر در هنگام غذا از دست کسی عصبانی باشید، چه آن شخص حاضر باشد و چه غایب، ممکن است دیگر متوجه سیگنال‌های جسمتان نشوید و بیشتر (یا کمتر) از مقداری که نیاز دارید بخورید.
بخشیدن مانند خوردن، یک تجربه شفابخش و مغذیست. اگر در درون خود دشمنی یا خشم نسبت به دیگری بینبارید، تنها نتیجه‌اش استمرار رنجتان است. ببینید چه چیزی را نگه می‌دارید و تداوم می‌بخشید.
زمان غذا زمان مناسبی برای یاد گرفتن بخشش و گذشت است. غذای پیش روی شما خود را در اختیار شما قرار می‌دهد. دعای زمان غذای شما سبب پاک شدن خطاهای شما می‌شود. گذشته از هر چیز ، مگر کسی هم هست که در زندگی مرتکب خطایی نشده باشد؟
□
خشمتان را از خود دور کنید، حتی به قدری مختصر.
ببخشید همچنان که بخشیده می‌شوید در زمان غذا.
عزیمت
هر چه شخص بار خود را سبکتر کند،
حضور روحانی بیشتری خواهد داشت.
راز و ابهام کنار می‌رود و حضور و یقین به جای آن پدیدار می‌شود.
(پدر توماس کیتینگ . ذهن باز، قلب باز) رها کردن خود از احساسات زمان غذا گاهی نیازمند بخشیدن خود است. مثلا شما چگونه خود را برای بی‌توجه خوردن‌هایتان می‌بخشید؟
اما در نهایت چه کسی مسئول مشکلات غذایی شماست؟ آیا والدینتان، پرستارتان و یا دیگران را به خاطر مشکلات خوردنتان سرزنش می‌کنید؟ بله ممکن است کاملا محق باشید و آنها در این مشکلات نقش داشته باشند اما حالا به عنوان یک فرد بزرگسال لازم است خودتان برای خودتان اقدام کنید و قدمی بردارید. ممکن است در دل خود بخواهید آن که سبب رنج شما شده رنج ببرد ولی آیا این کمکی به حل مسائل غذایی شما می‌کند؟
بخشیدن به معنای فراموش کردن نیست. بلکه بدین معناست که می‌خواهید موضوع را از دوش خود به زمین بگذارید، از درد و رنجتان گذر کنید و زندگی کردن در زمان حال را دوباره از سر بگیرید. این کاریست که لازم است برای سلامتی شخصیتان انجام دهید.
□
بخشیدن در حیطه موضوعات غذایی
چگونه سبب فراغ خاطر شما می‌شود؟
