مطالعات جدید نشان می دهد چاقی مادران در دوران بارداری به ویژه چاقی ناحیه شکم خطر بروز نقایص مادرزادی در ناحیه مغز و طناب نخاعی را در نوزادان افزایش می‌دهد.
مطالعات پژوهشگران موسسه تحقیقاتی بیمارستان کودکان اوکلند در کالیفرنیا نشان داده است که شاخص توده بدنی (BMI) مادران قبل از بارداری ارتباطی با احتمال تولد نوزاد با برخی انواع ناهنجاریهای قلبی ندارد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه برای بررسی ارتباط میان چاقی با سایر عوامل مرتبط با وزن در افزایش خطر بروز نقایص مادرزادی محققان هفتصد مادر را که فرزندان سالم به دنیا آورده بودند بررسی کردند. آنها همچنین ششصد و پنجاه و نه مادر را که فرزندان مبتلا به اسپینا بیفیدا(بیرون‌زدگی نخاع به علت نقص ستون فقرات)، آنانسفالی (فقدان مغز در جنین)، یک نوع ناهنجاری قلبی موسوم به جابجا شدگی سرخرگهای بزرگ یا یک نقص مادرزادی قلبی به نام “تترالوژی فالوت” به دنیا آورده بودند بررسی کردند.
در این مطالعه بین شاخص توده بدنی در دوران بارداری و بروز نقایص قلبی ارتباطی مشاهده نشد. محققان دریافتند زنانی که شاخص توده بدنی آنها سی یا بیشتر است، شصت درصد بیشتر احتمال دارد کودک مبتلا به آنانسفالی به دنیا بیاورند. احتمال تولد کودک مبتلا به اسپینا بیفیدا در این زنان چهل درصد بیشتر از همتایان لاغرتر آنهاست.
اما مادرانی که افزایش وزن بجای ناحیه باسن در ناحیه کمر آنها مشاهده می شود چهار و دو دهم برابر بیشتر احتمال دارد صاحب فرزند مبتلا به آنانسفالی شوند. خطر تولد نوزاد مبتلا به اسپینا بیفیدا در این مادران هشت و یک دهم برابر بیشتر است.
چاقی ناحیه شکمی در بروز دیابت نوع دوم نیز نقش دارد.
این محققان گفتند با توجه به اینکه دیابت بالینی یک عامل خطرساز در بروز نقایص مادرزادی است این یافته علت ارتباط میان چاقی مادران با تولد نوزادان مبتلا به نقایص مادرزادی را توضیح می دهد.
مشروح این یافته ها در شماره ماه ژوییه مجله اپیدمیولوژی منتشر شده است.
منبع: سلامتیران
